Msza Wieczerzy Pańskiej nie skończyła się błogosławieństwem. Jej ciągłość wchodzi w celebrację Męki Pańskiej. Liturgia składa się z trzech części: Liturgii Słowa, Adoracji Krzyża i Komunii Świętej. Zamiast znaku krzyża na początku liturgii kapłan upadł krzyżem przed ołtarzem nawiązując tym gestem do krwawej modlitwy Jezusa w ogrodzie oliwnym. W centrum Liturgii Słowa znalazł się opis Męki Pańskiej z Ewangelii wg. Św. Jana. Opis ten koncentruje uwagę słuchających na krzyżu będącym znakiem i narzędziem naszego zbawienia. Krzyż towarzyszy także każdemu w nas w naszym życiu. Często go nie rozumiemy, nie chcemy. Jak Jezus wołamy Ojcze oddal ode mnie ten kielich. Tym czasem trzeba nam wołać także za Jezusem: nie moja, ale Twoja wola niech się stanie. Od śmierci Jezusa na krzyżu stał się on znakiem najwyższej miłości Boga do człowieka i narzędziem odkupienia. Przyjęcie krzyża jest naszym współuczestnictwem w dziele odkupienia. Uczmy się nie unikania a przyjmowania krzyża. Po liturgii Najświętszy Sakrament został przeniesiony do inscenizacji Grobu Pańskiego na czas adoracji. Liturgię Męki Pańskiej poprzedziło nabożeństwo Drogi Krzyżowej.
